
Коррупция - мамлакатнинг макроиқтисодий ривожланиш кўрсаткичига энг катта салбий таъсир қилувчи иллат бўлиб, унинг кўринишлари турлича бўлиши мумкин (порахўрлик, товламачилик, фирибгарлик, непотизм ва ҳ.к).
Илмий рисолаларда коррупцияга бундай таъриф берилган. Коррупция (лотинча “corrumpere” - бузилиш, айниш, таназзул) ўз мансаб мавқеидан фойдаланиб, манфаат кўришдир.
Мисол учун, мансабдор шахснинг ўз ваколатини суиистеъмол қилиб, тендерда ўзига тегишли ёки келишилган ҳолда бирор бир компанияга имтиёз бериш, ноқонуний рухсатнома бериш, хизматдан нохолис фойдаланиш кабилар.
Порахўрлик эса коррупциянинг бир тури бўлиб, айнан пора олиш-бериш (пул, мол-мулк, хизмат ёки бошқача бир наф олиш) орқали амалга ошириладиган жиноятдир.
Пул, қимматбаҳо совға, моддий бойликлар, пора олувчига қайтармаслик шарти билан, лекин мулкий моҳиятга молик бўлган (масалан, таъмирлаш, қурилиш, қайта тиклаш ишларини бажариб бериш ва бошқалар) хизматлар пора предмети бўлиши мумкин.
Иккаласининг фарқи нима?
Коррупция кенг тушунча, унга порахўрлик, мансабни сотиш, ноқонуний имтиёзлар бериш ва бошқа барча коррупсион жиноятлар киради.
Порахўрлик эса коррупциянинг энг кенг тарқалган ва аниқ кўриниши бўлиб, пора олиш ёки беришга асосланади.
Ўзбекистон Республикасининг “Жиноят Кодекси”га кўра, пора олиш, пора бериш ва пора олиш-беришда воситачилик қилиш БҲМнинг 100 бараваригача жарима ёки 15 йилгача озодликдан маҳрум қилиш билан жазоланади.


















